ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Προχωρώ συντρίβοντας σκιές στο δρόμο 

Κι είναι το παράπονό τους τόσο αδύναμο

Που κοπιάζει να σκαρφαλώσει ως εμένα 

Και σβήνει άδοξα πριν αγγίξει το αφτί μου. 

Προσπερνώ ήσυχους ανθρώπους 

Που γνωρίζουν τη θάλασσα και πάνε προς τα βουνά 

Περίεργοι, διαβαίνοντας ζυγίζουν στο χέρι την ψυχή μου 

Και μου την επιστρέφουν χωρίς να πουν λέξη φεύγοντας. 

Τέσσερα άλογα κατά μέτωπο με παρωπίδες νύχτας 

Βγαίνουν από ένα τρίστρατο, με το στέρνο όλο αστέρια. 

Κάνουν το γύρο του κόσμου 

Σκέφτονται άλλα πράγματα 

Και δεν πατούν στη γη. Μύγες δεν τα ζυγώνουν. 

Ο αμαξάς περνιέται γι’ άνθρωπος και ξύνει το αυτί του. 

             Jules Supervielle, Ποιήματα, εκδ. PRINTA (μτφρ. Ντενίζ Ανδριτσάνου)